نظریه امید و امید درمانی ارائه دهنده یک متاتئوری در جهت درك چندین شیوه روان درمانی است که شامل شیوه شناختی رفتاری، شیوه حل مسئله، درمان راه حل محور و روایت درمانی است و در واقع شیوه ای شناختی انگیزشی است(اسنایدر و همکاران،2000 به نقل از بهاری 1393)

به عقیده لوپز و همکارانش ( اسنایدر،2000)  بسیاری از فرضیاتی که در زیر می آیند پشتوانه پژوهشی دارند.

زیر بنای اصول امید درمانی را فرضیات امید تشکیل می دهند.

اصل 1. امید درمانی مبتنی بر اصول نظری مفهوم سازی اسنایدر از امید هستند و شامل جنبه های صفتی، شبه حالتی ، و موقعیتی می باشند.

اصل 2. امید درمانی شکل مختصر و نیمه سازمان یافته ای از درمان است، کانون توجه بر شفاف سازی و دستیابی به هدف کنونی است .درمانگر به الگوهای تاریخی تفکر امیدوارانه و تغییرات شناختی، رفتاری و هیجانی مورد نظر کاملا توجه می کند.

اصل 3. باورهای خود انتسابی مراجعان با تمر کز بر اهداف، احتمالات، و موفقیتهای گذشته افزایش می یابد نه با تمر کز بر مشکلات و شکست ها.

اصل 4. اتحاد در مانی سالم، اعتماد آمیز، و مثبت به منظور تسهیل شرکت فعال مراجع برقرار می شود.

اصل 5. امید درمانی جریان آموزشی فعالانه ای است که هدف از آن تعلیم به مراجع است تا به سهم خود مشکلات پیگیری هدف را اداره کند.

اصل 6. امید درمانگر در یاوری به مراجع برای گسترش یک چارچوب جدید برای تغییر ، فعال و دستورالعملی است و در همان حال در نظر دارد که مراجع نسبت به موقعیت خویش خبره و کارشناس است.

اصل 7. امید درمانی" فرایند امید گستری" را آیینه وار( منعکس ) می کند . درمانگر و مراجع اهداف عملی و دست یافتنی مراجع، و نیز چگونگی کمک به او برای کسب انرژی روانی لازم برای آ غاز و ادامه تعقیب اهداف درمان را به روشنی مفهوم سازی می کنند . به علاوه ، به مراجع کمک می شود تا راههای متعددی را برای اهداف درمانی مثبت و مورد نظر گسترش دهد و هرگونه مانع نوظهور را از سر راه بردارد.

اصل8.  در امید درمانی ، تغییر در سطح شناختی با تمرکز بر افزایش تفکر رهیاب هدفمند و تفکر پایورانه خود انتسابی آغاز می شود.

اصل 9. با ادغام عوامل درمانی مشترك و فنون روایتی، راه حل مدار و شناختی – رفتاری ، امید درمانی به صورت یک نظام درمانی جدید به شیوه خاص خود در آمده است(بهاری، 1393) فرایند امید درمانی

مرور ادبیات وابسته به امید حاکی از آن است که امید افزایی  می تواند به نحو احسن با ادغام مداخلات شناختی- رفتاری، روایتی، و راه حل محور دست یافتنی است ، و حفظ امید  از طریق ادغام نسخه فشرده ای از این مداخلات میسر است. بنابراین، نظریه امید برای کمک به یاورجویانی در مفهوم سازی اهداف روشن تر، خلق راههای بیشمار برای دستیابی به هدف، بسیج انرژی روانی برای حفظ پیگیری اهداف، و چارچوب سازی موانع لاینحل به عنوان معضلاتی که باید بر آنها چیره شد، طراحی شده است . رابطه درمانی امید بخش این مولفه های امید را تسهیل می کند. تغییر در امید در سطح ( ظاهر) روی نمی دهد بلکه در تصور عمیق از خود به عنوان موجودی که قادر است تفکر اراده مند و هدف مدار را افزایش دهد، روی می دهد . لوپز و همکارانش (اسنایدر،2000) فرایند درمانی امید را در دو مرحله اصلی مطرح کرده اند که هرمرحله از دوگام تشکیل می شود. مرحله اول ؛ امید سازی یا القای امید است که از طریق امید یابی و تحکیم امید حاصل می شود. مرحله دوم، امید افزایی است که از طریق تسهیل در افزایش امید و ابقای امید صورت می گیرد .

---

منابع:
-    بهاری، فرشاد.(1393). مبانی امید و امید درمانی. تهران: انتشارات دانژه - Snyder, C. R., Michael, S. T., & Cheavens, J. S. (2000). Hope as a psychotherapeutic foundation of common factors, placebos, and expectancies. In M. A. Hubble, B.L. Journal of Personality and Social Psychology, 60, 570–
585.