اثر بخشی مددکاری گروهی در توسعه مهارت های مقابله ای

مددکاری گروهی از جمله روش های موثر و کارامد برای درمان اختلالات و بیماریهایی نظیر اعتیاد به شمار میرود.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی مددکاری گروهی به شیوه شناختی - رفتاری بر توسعه مهارت های مقابله ای و پیشگیری از عود در افراد معتاد می باشد.

تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی است و در جمله تحقیقات تجربی قرار می گیرد. تعداد 30 نفر از معتادانی که در مرکز خود معرف بهزیستی شهر تهران دوره سمزدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، در دو گروه ازمایشی (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه ازمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان مددکاریگروهی به شیوه شناختی - رفتاری قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در پژوهشف در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پایان درمان، پرسش نامه راهبردهای مقابله ای کارور را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها روش های آمار توضیفی، ازمون خی دو و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر به کاربرده شد.

نتایج آزمون خی دو گویای معنی دار بودن تفاوت دو گروه از لحاظ میزان عود بود (p<0/01). آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بین دو گروه از نظر میزان بهره گیری از راهبردهای مقابله ای مساله دار و اثر تعاملی سبک مقابله ای مساله مدار در مرحله پس از آزمون تفاوت معنی دار نشان داد(p<0/001).

بحث : درمان مددکاری گروهی به شیوه شناختی - رفتاری در توسعه سبک های مقابله ای و پیش گیری از عود افراد معتاد موثر است.

کلیدواژه : درمان شناختی - رفتاری، مهارت های مقابله ای، پیشگیری از عود، اعتیاد، مددکاری گروهی

نویسنده مقاله : اثر بخشی مددکاری گروهی در توسعه مهارت های مقابله ای و پیشگیری از عود در افراد معتاد ...

کاظم قجاوند / دکتر

دانلود متن کامل مقاله