با توجه به تغييرات فرهنگی و اجتماعی، امروزه با مسائلی روبرو هستيم که در بسياری موارد نحوه روياروئی مناسب با آنها را نمی دانيم. این تغییرات موجب گردیده تا اندیشمندان و صاحب نظران علوم رفتاری و بهداشتی، درصدد تدوین ابزار مناسب رویارویی و مواجهه با این مشکلات برآیند. بر همین اساس، سازمان جهانی بهداشت به منظور ارتقاء سطح بهداشت روانی وپيشگيری ازبرخی آسيب های روانی اجتماعی، برنامه “ آموزش مهارت های زندگی” را معرفی کرده است.

 دردهه اخيراين برنامه دربسياری کشورها بمورد اجرا درآمده وبه نظر می رسد يک برنامه جامع بين فرهنگی باشدکه اساساً برتکوين توانائی رويارويی مناسب و موثر افراد با مشکلات وچالش های زندگی ومسئوليت پذيری آنها تاکيد دارد. 

مهارتهای زندگی، توانائی های روانی اجتماعی برای رفتارانطباقی وموثر هستندکه افراد را قادرمی سازند تا بطور موثری باچالش ها ومقتضيات زندگی روزمره مقابله کنند. آموزش اين مهارتها موجب ارتقاء رشد شخصی واجتماعی، محافظت ازحقوق انسانها وپيشگيری از برخی مشکلات روانی اجتماعی می شود.

هدف از آموزش مهارتهای زندگی کمک به افراد است تاکنترل اعمال خود را داشته وآنها را در اتخاذ تصميماتی که منجر به رفتارهای مثبت و ارزشمند می شود ياری دهد. بطورعمده مهارتهای خودآگاهی، ارتباط موثر، جراتمندی، حل مساله و تصميم گيری، تفکرنقاد، مدیریت استرس و کنترل هیجانات منفی مثل خشم از جمله این آموزش هاست که افراد را در برابر آسیب های روانی اجتماعی همچون اعتیاد به مواد مخدر، ایدز و مشکلات روانی مصون می دارد. بدنبال چنين آموزشهائی، شرکت کنندگان قادر می گردند تا تعارضهای خود را با همسالان به نحو سازنده حل نمایند، توانائي کنترل تکانه ها در آنها افزايش يافته و محبوبيت بين فردی بيشتری پيدا کنند.

سازمان جهانی بهداشت برنامه مهارت های زندگی را بعنوان ابزاری برای پرورش اين مهارتها در افراد درجهت انتخاب شيوه زندگی سالم وکسب حد مطلوب رفاه جسمی، روانی و اجتماعی معرفی کرده است.

هدف کلی

دانش          ←      نگرش        ←         رفتار

توانمندی         تغییر نگرش     آرامش و رفاه     کارآمدی