خواهران وبرادران کودک سرطانی: برای آسیبهای روانی وارده به آنها باید چه کنیم؟

چکیده مقالات چهارمین سمینار آموزش و سلامت کودکان پیش از دبستان - زمانی که برای کودکی تشخیص سرطان داده می شود، همه افراد خانواده، از جمله خواهران و برادران کودک دچار استرس و غم و اندوه شدید شده و از نظر روانی، آسیب می بینندو نیاز به حمایتهای روانی پیدا می کنند.

هدف: هدف مقاله حاضر مروری برمقالات و فعالیتهای انجام شده در حیطه حمایت روانی و گروه های حمایتی از خواهران و برادران کودکان سرطانی است.

روش تحقیق: همه مقالات با جستجوی اینترنتی موتورهای جستجوی گوگل، مدلاین و دیگر منابع معتبر بدست آمد، بررسی های موجود و نتایج مبتنی بر شواهد، موردمطالعه قرار گرفت، دسته بندی شد و نتایج و یافته های کاربردی آن استخراج گردید. برخی برنامه های حمایتی برای خواهران و برادران کودکان سرطانی مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهاداتی برای آموزش خواهران و برادران و برنامه های حمایتی از آنان استخراج شد

بحث: مروری بر تحقیقات موجود نشان دهنده آن است که در مدت بیماری کودک، خواهران و برادران وی از همه دیگر افراد خانواده ناراحت ترند و بیش از همه مورد غفلت قرار می گیرند. همه توجه خانواده معطوف به کودک سرطانی، درمان و مشکلات ناشی از آن می شود و از دیگر فرزندان خود به ناچار غافل می شوند. خواهران و برادران نیاز به کسب اطلاعات از اتفاقات جاری و حمایت مداوم روحی و روانی مناسب دارند. حال آنکه عموما یا اصلا حمایتی از آنان صورت نمی گیرد و یا اگر حمایتی صورت می گیرد،
بسیار محدود، ناکافی، موقت و ناپیوسته است.

نتیجه گیری: به نظر میرسد اجرای برنامه های خاص برای این گروه و مداخله های روانی موثر برای آنان ضروری است و کمک میکند بهتر بتوانند بر مشکلات و آسیبهای روانی ناشی از بیماری خواهر/برادر سرطانی خود فائق آیند، مقاوم تر و قوی تر شوند، واکنشهای سالمتری در برابر مشکلات موجود نشان دهند و سلامت روانی خود را از دست ندهند...امید است ارائه این مقاله بتواند راهکارهای مناسبی را برای موسسه محک در برداشته باشد تا برنامه های حمایتی ویژه ای برای خواهران و برادران کودکان سرطانی راه اندازی شود یا برنامه های موجود را ارتقا دهد.

واژگان کلیدی: کودک سرطانی، خواهران و برادران، برنامه های حمایتی، مشکلات روانشناختی.


نویسندگان مقاله :

1- دکتر گیتامولّلی (دانشیار مر کز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی،
تهران، ایران)

2- مینا سیدین موسوی (دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه شهید بهشتی)