مراقب با آگاهي و حمايت از نيازهاي ذاتي كودك به يادگيري، مي‌توانند موجب رشد شناختي و بهبود وضعيت تغذيه‌اي او شوند. تمامي كودكان با توانايي يادگيري به دنيا مي‌آيند، اما آن‌ها براي پرورش اين توانايي احتياج به تشويق، آزادي و تحريك مناسب دارند.

كودكان از انواع بازي‌ها و برنامه‌هاي هدايت شده براي يادگيري سود مي‌جويند. مراقبيني كه به كودكان اجازه بازي مي‌دهند و با آن‌ها تعامل دارند، مي‌توانند به رشدهاي شناختي، كلامي، اجتماعي، عاطفي و حركتي كودكان كمك كنند.

مطالعات بسياري كه در كشورهاي پيشرفته صورت گرفته نشان مي‌دهد كه كودكاني كه مورد توجه قرار مي‌گيريد و محرك‌هاي كلامي و شناختي درباره‌ي آن‌ها به كار گرفته شده رشد بالاتري نسبت به ساير كودكان كه اين شرايط را ندارند، پيدا مي‌كنند. ( براي مثال Super et al, 1990) بنابراين مراقبين مي‌بايست شرايط امني را براي بازي كودكان به وجود آورند، اكتشاف‌ها و كاوش‌هاي آنان را تشويق و ترغيب كنند، و موقعيت‌هاي يادگيري مناسبي را براي آن‌ها به وجود بياورند و از تغذيه‌ي مناسب كودكان نيز اطمينان حاصل كنند(Engle, Lhotska, and Armstrong 1997 ) منبع :  EARLY CHILDHOOD AND RESOURCE PACK .Young Child Survival, Growth & Development- FIRST EDITION August 2004