اولین مورد از کودک آزاری که در عصر جدید توجه قانون و پیگیری قانونی را به دنبال داشت در سال ۱۸۷۴ در شهر نیویورک، به آزار کودک ۹ ساله به نام مری الن ویلسون بر می‌گردد (جالونگو، ۲۰۰۶).

در آن دوران همه گزارش‌ها بر این مهم تاکید داشتند که با قوانین موجود نمی‌توان از مری الن حمایت کرد زیرا اساسا هیچ قانونی در مورد کودک آزاری وجود نداشت و این‌که در ‌‌نهایت با استفاده از قوانین پیشگیری از بی‌رحمی علیه حیوانات از خانواده خود جدا شد. این ادعا‌ها صحت داشت، با این وجود مری الن با یک حکم احضار به دادگاه مورد حمایت قرار گرفت و مأموران قادر شدند بدون اجازه وارد منزل او شوند (جالونگو، ۲۰۰۶). مهم‌تر از همه این‌که هیچ قانونی وجود نداشت که به مری الن یا هر کودک دیگری که در آن زمان در شرایط آزاردهنده زندگی می‌کرد کمک کند.

پدر مری الن ویلسون در جنگ داخلی کشته شد و مادرش مسئولیت نگه‌داری او را بر عهده نگرفت. او تحت سرپرستی توماس و مری مک کورمک قرار گرفته بود. توماس مک کورمک به دروغ ادعا می‌کرد که پدر مری الن است تا آن دختر در آن خانه زندگی کند. توماس خیلی زود مرد و مری مک کورمک به عنوان تنها سرپرست مری الن باقی ماند. همسایه‌های مری الن می‌توانستند گریه‌های سوزناک آن دختر را از پشت دیوار‌ها بشنوند. آن‌ها با اتاویلر که یک مددکار اجتماعی بود، تماس گرفتند. او کودک را دید و مصمم شد تا او را از این شرایط سخت بیرون بیاورد. رشد مریِ ۹ ساله به قدری کند بود که ۵ ساله به نظر می‌رسید؛ با این‌که هوا سرد بود اما او لباس تابستانی به تن داشت و کبودی روی بدن‌اش مشهود بود.

اتاویلر از هنری برگ که یک کشتی‌ساز ثروتمند و با نفوذ بود، درخواست کمک کرد. برگ نیز یک حامی جامعه‌ آمریکایی برای جلوگیری از بدرفتاری با حیوانات (ASPCA) را معرفی کرد. برگ مری الن را یک حیوان کوچک می‌دید که نیازمند کمک است.

برگ با یک وکیل به نام البریج تی‌گری که بعد‌ها وکیل (ASPCA) شد، تماس گرفت. قاضی لورنس از دادگاه عالی نیویورک به مأموران حکم ورود به منزل مری الن و خارج کردن او از آن خانه را داد. مری الن در حالی‌که در پتویی پیچیده شده بود به دادگاه آورده شد. کبودی‌های بدن او به وضوح جای ضربه شلاق چرمی را نشان می‌داد. در ابرو و پا و بین گونه‌اش یک شکاف وجود داشت، که توسط مراقبش با قیچی به او وارد شده بود. این صحنه‌ها باعث شد تا همه مردان در دادگاه متأثر شوند و گریه کنند. درخواست‌های بیشتر اتاویلر باعث شد تا هنری برگ فعالیت‌های خیرخواهانه-ی خود را ادامه دهد و انجمنی برای جلوگیری از خشونت و بی‌رحمی علیه کودکان تشکیل دهد تا از این طریق بتواند کودکان را از موقعیت‌های آزاردهنده مصون نگه دارد.

زندگی مری الن پس از این رویداد کمتر گزارش شد. او با کمک اتاویلر و هنری برگ توسط خویشاوندان خانم ویلر به فرزندی قبول شد. بعد‌ها او ازدواج کرد و صاحب سه فرزند و چند نوه شد. او در ۹۲ سالگی در سال ۱۹۵۶ درگذشت.

مددکاری اجتماعی و خشونت خانگی؛ نظریه ها، ارزیابی و مداخلات - ترجمه ایوب اسلامیان